Sprzedam, bo lecimy z żoną i dziećmi do Chin – Citroën niestety nie łapie się do bagażu podręcznego

Tak, dobrze czytasz.

Wyjeżdżam do Chin.

Z żoną.

Z dziećmi.

Z bagażem, planami i nadzieją, że przetrwam lot z trójką dzieci bez awantury o batonika.

Ale nie o tym.

Do sprzedania jest francuski autobus rodzinny – Citroën C4 Grand Picasso 1.6 HDI. 7-osobowy. Czyli jakbyś połączył kombi, autobus i pokojówkę z ADHD.

Auto przeżyło więcej niż niejeden związek:

– wymioty dzieci na trasie do babci,

– kłótnie o to, kto siedzi z tyłu,

– i raz… wróbel wpadł przez szybę.

To nie auto. To weteran życia rodzinnego.

Zderzak z przodu? Artystycznie zmatowiony.

Lakier schodzi miejscami, ale dzięki temu nikt nie będzie zazdrościł Ci nowego auta i nie porysuje kluczem na parkingu.

Bo już nie musi.

Technicznie? IGŁA.

Silnik 1.6 HDI – chodzi jak kot na Red Bullu.

Nie cieknie, nie dymi, nie marudzi.

Pali tyle co nic – czasem zastanawiam się, czy on w ogóle wie, że żyje.

Bagażnik mieści:

– wózek,

– walizki,

– zakupy na tydzień,

– i całe Twoje zwątpienie w życie, kiedy dzieci znów kłócą się o tablet.

Dlaczego sprzedaję?

Bo lecę z rodziną do Chin.

A samoloty, mimo że duże, nie mają miejsca na Citroëna.

A szkoda – bo jakby mogły, to bym go zabrał i jeździł po Szanghaju jak król pierogów.

Cena?

Uczciwa.

Ale jak przyjedziesz z dobrym humorem, to może jeszcze dorzucę zapasowy klocek LEGO znaleziony pod fotelem.

Dzwoń, pisz, przyjeżdżaj.

Auto gotowe, zatankowane, wycałowane.

Jak nie kupisz Ty, to sprzedam go na chińskim TikToku i przerobią go na hot-doga na kółkach.