Z ciężkim sercem, ale też z poczuciem, że może to właściwy moment, wystawiam na sprzedaż moją cytrynkę – Citroëna, który przez ostatnie lata stał się czymś więcej niż tylko środkiem transportu.

To auto było ze mną w codziennych dojazdach, spontanicznych wyprawach, krótszych i dłuższych wyjazdach, a nawet kilku tych „nieplanowanych”, które zaczynają się słowami: „a może pojedziemy jeszcze tam?”. Przejechało nawet wzdłuż i wszeż Islandię. Zawsze dowoził, zawsze dawał radę. Dlatego tym bardziej boli mnie, że w końcu odmówił posłuszeństwa – i to w najgorszym możliwym punkcie: na poziomie silnika.

Silnik stracił kompresję – około 6.5 bara na cylindrach – a do tego pojawił się ubytek zaworu. Nie będę udawał, że to drobnostka. To poważna sprawa, która wymaga poważnej naprawy lub wymiany jednostki. Ale jednocześnie nie wierzę, że to powód, by spisywać samochód na straty. Ta cytrynka zasługuje na to, by znaleźć kogoś, kto potraktuje ją albo jako ciekawy projekt, albo po prostu jako auto, które można wskrzesić i dać mu nowe życie.

Trochę historii:

Kupiłem go w 2020 roku, jako drugi właściciel w Polsce. Poprzednio jeździł po skandynawskich drogach – i zawsze miałem poczucie, że to czuć w jego kulturze pracy i w tym, jak trzyma się karoseria. Przebieg w momencie zakupu wynosił około 185 tys. km. Dwa lata później, przy ok. 198 tys. km, zainwestowałem w instalację LPG marki KME. Dzięki temu auto było naprawdę ekonomiczne, a jazda nim należała do tych spokojnych i beztroskich — i takich, za którymi będzie mi zwyczajnie brakować.

To także wersja z hydropneumatyką, która jest chyba największym znakiem rozpoznawczym tego modelu. I muszę to podkreślić: hydro przez cały okres mojej eksploatacji nie sprawiło najmniejszego kłopotu. Zamiast tego robiło to, do czego zostało stworzone: pozwalało płynąć po drodze. Każdy, kto zna tę technologię, wie, że to uczucie jest nie do podrobienia i nie istnieje w wielu współczesnych samochodach.

W auto włożyłem też sporo pieniędzy i serca.

Na przestrzeni lat wykonałem naprawy i serwis na łączną kwotę kilkunastu tysięcy złotych. Chciałem, żeby było w pełni sprawne, bezpieczne i przygotowane do jazdy na długie lata. Gdyby nie awaria silnika, pewnie dalej bym nim jeździł bez wahania.

Stan wizualny? Dobry jak na wiek.

Karoseria prezentuje się naprawdę przyzwoicie, niczym nie odstrasza, a wręcz przeciwnie – widać, że samochód przez większość życia był traktowany z szacunkiem. Wnętrze? Nie jest muzealne ani „jak z salonu”, ale takie… prawdziwe.

Samochód stoi obecnie na oponach wielosezonowych, które nadal spokojnie nadają się do jazdy. Nie ma więc problemu, żeby go przetransportować czy postawić na koła od razu po naprawie.

Cytrynka czeka w Rudzie Śląskiej na kogoś, kto spojrzy na nią nie tylko przez pryzmat awarii, ale przez pryzmat potencjału.

Na kogoś, kto być może zrobi z niej projekt na zimowe wieczory, albo po prostu poszukuje auta do reanimacji, bo zna te modele, wie, jak je ratować i rozumie ich klimat.

Jeśli masz pytania — chętnie odpowiem. Chętnie też opowiem o tym aucie coś więcej, jeśli potrzebujesz kontekstu do decyzji.

Cena jest do negocjacji. Jestem otwarty na rozmowę — może uda się nam dojść do takiego porozumienia, z którego obaj wyjdziemy z poczuciem, że to była dobra decyzja.