Jaki jest stan technicznym dróg krajowych? Znamy najnowsze dane

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) przedstawiła raport o stanie technicznym dróg krajowych. Jak prezentuje się stan nawierzchni na najpopularniejszych trasach?

Obecnie korzystamy z ponad 5115 km dróg szybkiego ruchu. 1850 km to autostrady, a ponad 3265 km to drogi ekspresowe. Jak co roku GDDKiA robi podsumowanie dotyczące stanu technicznego dróg krajowych. Przyjrzyjmy się samym wynikom, ale też temu, jak powstaje raport i dlaczego drogowcy go przygotowują.

W 2022 roku GDDKiA udostępniła do ruchu 322 km nowych dróg. W bieżącym roku było to prawie 270 km oddanych tras. Te nowe odcinki dróg nie tylko ułatwiają podróż, ale też zwiększają bezpieczeństwo i komfort jazdy. Wszystkie nowo wybudowane drogi podlegają gwarancji. Jej długość określa umowa. Co w sytuacji, gdy coś się zniszczy bądź zepsuje? (ZOBACZ też: GDDKiA podsumowała stan realizacji polskich autostrad).

Jak powstaje raport i po co?

Raport opracowywany jest na podstawie wyników pomiarów cech techniczno-eksploatacyjnych nawierzchni realizowanych zgodnie z Wytycznymi Systemu diagnostyki stanu nawierzchni i wybranych elementów korpusu drogi oraz informacji dodatkowych opracowanych w Oddziałach GDDKiA. (ZOBACZ też: Instrukcja obsługi autostrady. To nie takie proste!).

W ramach corocznie wykonywanych przez GDDKiA badań stanu nawierzchni, gromadzone są m.in. dane o parametrach techniczno–eksploatacyjnych nawierzchni. Każdy z tych parametrów kwalifikowany jest według klas, w czterostopniowej skali oznaczanej A, B, C oraz D. Po przetworzeniu danych pomiarowych poszczególnych parametrów, następuje kwalifikacja odcinków nawierzchni do następujących klas:

• Klasa A – odcinek o nawierzchni w stanie dobrym,
• Klasa B – odcinek o nawierzchni w stanie zadowalającym,
• Klasa C – odcinek o nawierzchni w stanie niezadowalającym,
• Klasa D – odcinek o nawierzchni w stanie złym.

Wyniki stanu technicznego nawierzchni z poszczególnych odcinków służą do wyznaczania oceny stanu nawierzchni jezdni, tj. wyznaczenia trzech poziomów decyzyjnych:

• Poziom pożądany – obejmuje dwie klasy stanu nawierzchni: klasę A, która oznacza nawierzchnię w stanie dobrym oraz klasę B, która oznacza nawierzchnię w stanie zadowalającym;
• Poziom ostrzegawczy – obejmuje klasę C;
• Poziom krytyczny – obejmuje klasę D.

Celem wykonania diagnostyki stanu nawierzchni, czyli pomiarów i badań cech techniczno-eksploatacyjnych, jest pozyskanie danych umożliwiających dokonanie oceny stanu w jakim jest droga. Zebrane dane pozwalają określić:

• stopień zużycia nawierzchni czyli pozostałą trwałość konstrukcji nawierzchni, między innymi poprzez wskaźnik ugięć czy też krzywizny ugięcia nawierzchni
• wstępne informacje dotyczące utraty nośności poprzez wskaźnik stanu spękań nawierzchni
• równości podłużnej
• występujące na jedni koleiny
• wskaźnik stanu powierzchni
• przyczepność pojazdów do nawierzchni (szorstkość nawierzchni), czyli właściwości przeciwpoślizgowe poprzez współczynnik tarcia

Jak zmienia się stan techniczny nawierzchni dróg krajowych?

W 2001 roku w 3 stopniowej skali ocen, w stanie dobrym (najwyższym) było zaledwie 28,5 proc. dróg krajowych. W niezadowalającym 37,5 proc., a w najgorszym stanie złym 34 proc. Na koniec 2022 r. było to odpowiednio: w stanie dobrym 59,4 proc., niezadowalającym 24,7 proc., a w stanie złym 14,7 proc. Natomiast na ok. 1,2 proc. długości dróg krajowych trwały remonty lub roboty budowlane, po zakończeniu których następuje poprawa ich stanu.

Jak informuje GDDKiA, osiągnięcie 100 proc. nawierzchni w stanie dobrym jest niemożliwe. Wynika to z naturalnego procesu jakim jest cykl życia drogi, czyli stopniowego zużywania się tras. Dzieje się tak od samego początku oddania do użytkowania nowych odcinków, a następnie w trakcie ich eksploatacji. Stan, w którym 100 proc. dróg miałby ocenę dobrą, oznaczał by, że wszystkie odcinki dróg krajowych zostały zbudowane w jednym czasie oraz są nowe lub mają maksymalnie kilka lat.

Choć konstrukcje nawierzchni powstają w technologii asfaltowej jak i betonowej i mają obecnie taki sam, 30-letni czas trwałości, to wymagają regularnych remontów. W nawierzchniach asfaltowych, co 12-15 lat wymieniana jest powierzchnia po której jeżdżą pojazdy. W przypadku nawierzchni betonowych naprawiane są jej fragmenty, czyli poszczególne płyty oraz wymieniane są wypełnienia szczelin dylatacyjnych.

Co z komfortem jazdy?

W raporcie przedstawione zostały również dane z parametrów wpływających na komfort jazdy. Wpływają one bezpośrednio na odczucia kierujących pojazdami np. w postaci podskakiwania pojazdów w trakcie jazdy czy też najechania na koleinę zwłaszcza wypełnioną wodą podczas opadów atmosferycznych.

W zakresie użytkowej oceny stanu technicznego, w 2022 roku na drogach zarządzanych przez GDDKiA zanotowano 63,7 proc. w dobrym stanie. 26,2 proc. na poziomie ostrzegawczym, a tylko 8,9 proc. w stanie złym. Odcinki w stanie złym wymagają naprawy lub odpowiedniego oznakowania. Te na poziomie ostrzegawczym natomiast potrzebują zaplanowania odpowiednich zabiegów, tak aby można je było naprawić przed pogorszeniem stanu technicznego.

Jakie plany na najbliższe dwa lata?

Efektem prowadzonej oceny stanu technicznego jest lista odcinków dróg jakie w najbliższych dwóch latach powinny przejść remonty. Lista uwzględnia zarówno odcinki autostrad, dróg ekspresowych jak i pozostałych dróg krajowych. (ZOBACZ też: Droga ekspresowa S3 i S6. GDDKiA podsumowuje stan realizacji).

Remonty odbędą się na najstarszych odcinkach dróg, m.in: na jezdni A2 od granicy woj. wielkopolskiego i łódzkiego do węzła Emilia oraz sąsiedniej jezdni pomiędzy węzłem Emilia i Chrząstowem oraz Białą Górą i granicą woj. Obejmą też obie jezdnie A4 pomiędzy Zgorzelcem a Krzywą, fragmentach S7 w woj. pomorskim i małopolskim, kilka odcinków S8 w woj. dolnośląskim i mazowieckim, fragmentów S10 w woj. zachodniopomorskim i DK10 w wielkopolskim, a także S52 w woj. śląskim.