Na sprzedaż: Honda Civic VIII z 2007 roku, piękne UFO wyposażone w legendarny silnik 2.2 i-CDTi – konstrukcję bardziej związaną z solidną inżynierią niż z chwilowymi motoryzacyjnymi trendami. To czasy, gdy nikt jeszcze nie mówił „downsizing”, a misie polarne nie pojawiały się w dyskusjach o trwałości i konstrukcji silnika. Przebieg? 350 000 km – ale ten silnik nie tyle się zużywa, co po prostu nabiera doświadczenia.

Spalanie w granicach 6–7 l/100 km, w zależności od stylu jazdy — można oszczędzać, można nadganiać życie.

Wyposażenie? Wszystko, czego potrzeba – i odrobina więcej:

• xenony – działają bez zarzutu, jeden z nich nowy – oświetlenie lepsze niż w niejednym współczesnym crossoverze

• automatyczna klimatyzacja dwustrefowa – działa… kiedy uzna to za stosowne; klasyczna przypadłość modelu, dziś można to już uznać za cechę kolekcjonerską

• tempomat – niemal jak aktywny, zwłaszcza gdy kierowca go aktywuje; idealny do jazdy z klasą, ale bez spiny

• elektryczne szyby i lusterka

• 6-biegowa skrzynia manualna – konkretna, precyzyjna, bez kaprysów

• szklany dach – dodaje lekkości, światła, i "jakby luksusu"

• zdejmowany hak holowniczy – niewidoczny, kiedy nie trzeba, praktyczny, kiedy trzeba

Ostatnie inwestycje:

• nowy akumulator – wymieniony 2 miesiące temu, gotowy na zimowe poranki i letnie zapomnienia

• nowy alternator – prąd gwarantowany

• opony całoroczne – bieżnik 5–6 mm; stabilność i spokój ducha w pakiecie

Z rzeczy do wspomnienia:

Auto przeszło niewielką stłuczkę – wymienione zostały zderzak i jedna lampa. Żona zazwyczaj jeździ jak instruktor w trybie zen, ale tym razem los postanowił sprawdzić naszą polisę ubezpieczeniową. Zderzak kupiony online – niestety wygląda, jakby zamawiał go ktoś z zamkniętymi oczami. Technicznie wszystko gra, wizualnie pozostawia pole do kreatywności nowemu właścicielowi.

Poza tym:

• typowa dla Hondy rdza w tylnych drzwiach – można uznać za znak rozpoznawczy

• klimatyzacja działa wtedy, kiedy ma ochotę, a to się zdarza nieregularnie

Samochód sprowadzony w 2021 roku od najbliższej rodziny z Niemiec, od tamtej pory w moim posiadaniu, funkcjonował jako drugie auto w rodzinie, jeżdżony wyłącznie prywatnie i trzymany w hali garazowej. Regularnie serwisowany – nie był może oczkiem w głowie, ale znajdował się w kręgu troski, który u większości ludzi zarezerwowany jest dla roślin doniczkowych i ekspresu do kawy.

Był też regularnie detailingowany – i dobrze, że moja żona nie wie, ile pieniędzy potrafią kosztować dobre kosmetyki samochodowe. Lakier, felgi, opony i plastiki są zabezpieczone woskiem syntetycznym, a wnętrze wygląda (prawie) jak nowe.

Do auta dołączam oryginalną dokumentację serwisową – niekoniecznie kompletną, ale wystarczającą, by poznać historię auta i spać spokojnie.

To nie jest samochód idealny — ale jest uczciwy, sprawny i ma w sobie ten rodzaj uroku, który rozumieją zwlaszcza ci, którzy potrafią docenić inżynierską trwałość i mechanikę pozbawioną pretensji.

Najchętniej oddałbym go w ręce pasjonata, który dostrzeże potencjał i zrobi z tej Hondy znowu coś, czym można się pochwalić na zlocie… albo przynajmniej pod Biedronką.

Ale – kto pierwszy, ten lepszy.

Stan starałem uchwycić się na zdjeciach i filmie na YouTube (patrz link).

Zapraszam do kontaktu — chętnie odpowiem na pytania, a może nawet opowiem jedną czy dwie anegdoty z życia auta.

Telefon kontaktowy: Wyświetl numer